เริ่มต้นชีวิตเด็ก WAH (1)

สวัสดีเพื่อนๆ ทุกคน บล็อกนี้เป็นบล็อกแรกในชีวิตผม ที่เขียนขึ้นมา เพื่อเล่าชีวิตการผจญภัย (เล็กๆ) ผ่านโครงการ WAH สำหรับออสเตรเลีย


และ WHS สำหรับนิวซีแลนด์ เนื่องจากผมมีโอกาสได้ไปทั้งสองประเทศนี้ ซึ่งก็เป็นประเทศทั้งหมดที่คนไทยสามารถไปได้ผ่านโครงการดังกล่าวในตอนนี้ lol

อย่างไรต้องบอกก่อนว่า เนื่องจากเป็นครั้งแรกของการเขียนเล่าเรื่องราว อาจจะเล่าในลักษณะเหมือนพูดคุยกัน และใช้ภาษาบ้านๆ ตามประสาคนเขียน แต่บางครั้งอาจปนภาษาอังกฤษไปด้วย เพราะรู้สึกยากที่จะหาคำแปลไทยให้ตรงความ ซึ่งถ้าติดใจสงสัยอาจใช้อากู๋ google ช่วยได้เลยนะครับ

มาเริ่มกันการผจญภัยกันเลยดีกว่า!

เริ่มต้นยังไง ในการใช้ชีวิตเด็ก WAH ?

เริ่มจากว่าชีวิตวัยเด็กของผม ที่บ้านค่อนข้างจำกัดอิสระ เวลาจะทำอะไร มักจะไม่ค่อยได้ทำ โดนห้ามจากผู้ใหญ่ อยากไปหลายๆที่ ก็ไม่ได้ไป แม้กระทั่งสวนใหญ่ (มาก) ซึ่งอยู่อีกฟากรั้วลวดหนามหลังบ้าน ซึ่งก็ไม่รู้ของใคร ตื่นมาออกจากบ้านก็เห็นทุกวัน ใจอยากจะมุดรั้วลวดหนามไปใจจะขาด แต่ก็กลัวจับได้โดนตี

โตมาอีกหน่อย เข้ามัธยม เริ่มมีเพื่อนฝูง เพื่อนชวนไปเที่ยวต่างจังหวัด ตั้งแคมป์ แม่ไม่ให้ไป สุดท้ายด้วยใจที่อยากแหกคอกลึกๆ เลยแอบหนีไป แม่มารู้วันรุ่งขึ้นหลังจากเราแอบปีนบ้านไปคืนก่อน

การเริ่มต้น backpack เล็กๆ ในครั้งนั้น เป็นจุดกำเนิดที่เราค้นพบว่าการท่องเที่ยวเป็นเรื่องสนุก และรู้สึกถึงความรักในชีวิตเดินทาง (แม้ต้องหนีออกจากบ้านในครั้งแรก +_+)

ตั้งแต่นั้นความกระหายในการท่องเที่ยวเดินทาง ก็มาติดตัวเรา จนเข้ามหาลัย และทำงาน

อย่างไรก็ตาม ด้วยฐานะครอบครัวที่ไม่ได้ร่ำรวย ทำให้ความฝันการได้ไปต่างประเทศยังเป็นเรื่องไกลตัว จนกระทั่งเข้าสู่ชีวิตทำงาน

อันที่จริงผมไม่ได้ชอบการทำงานสักเท่าไร ออกจะติดขี้เกียจเสียด้วยซ้ำ (เป็นนิสัยที่มีมาแต่ไหนแต่ไร แต่มักอธิบายกับตัวเองว่า เราเป็นคนช้าแต่ชัวร์ อิๆ) แต่ข้อดีของการทำงานคือ เรามีรายได้เป็นของตัวเอง ไม่ต้องพึ่งพาขอพ่อแม่ สามารถใช้จ่ายอย่างที่ใจต้องการ

ผมพยายามเก็บเงินส่วนนึง ไว้จากเงินเดือนที่ได้รับทุกเดือน เผื่อไว้อนาคต และก็ใช้ชีวิตอย่างมนุษย์เงินเดือนทั่วไป แต่ในใจก็ยังรักที่จะท่องเที่ยวอยู่เรื่อยๆ

จนวันนึงได้ยินเพื่อนสนิทตัดสินใจจะไปเมืองนอก หลังจากทำงานมา 2 ปี เพื่อนผมคนนี้ก็เป็นมนุษย์เงินเดือนทั่วไป ไม่ได้ร่ำรวยมาจากไหน แต่อาศัยว่าเก็บเงินเก่งมาก ผมเห็นแล้วยังทึ่ง (เมื่อเทียบกับเรา -_-” ) ในใจแอบอิจฉา แต่ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเชื่อว่าวันนึง เราก็จะไปบ้าง โฮ่ๆๆ

ทำงานไปเรื่อยๆ แต่ความฝันที่หล่อเลี้ยงตัวเองเรื่อยมา คือการได้ไปใช้ชีวิตในต่างประเทศ ตอนแรกมีความคิดว่า คงต้องหาทางไปเรียนต่อต่างประเทศ ถ้าคิดจะอยู่นอก เพราะนึกถึงหนทางอื่นไม่ออก

จนวันที่เพื่อนได้เดินทางไปแล้ว ผ่านไปสักพัก วันนึงมีโอกาสถามมัน ว่าตรูอยากไปมั่ง ทำไงดี มันเลยแนะนำให้ไปคุยกับเอเจนท์ที่มันใช้บริการ เราก็ไป คุยกับเจ้าหน้าที่ เค้าถามนู่นนี่ อยากไปทำอะไร เรียนสาขาไหน ไปนานมั้ย มีทุนเท่าไร ใคร support ค่าใช้จ่าย พูดคุยไปมา เค้าจับประเด็นได้ว่า เราก็ไม่ได้อยากไปเรียนอะไรมากมาย แค่อยากไปใช้ชีวิต และเก็บตังค์ในเวลาเดียวกัน คน support ค่าใช้จ่ายก็ไม่มี เค้าจึงแนะนำให้ไปหาข้อมูลโครงการ work and holiday !

นั่นเป็นครั้งแรกที่ได้ยินโครงการนี้ (ทำไมตรูหลงโง่อย่างนี้ฟระ) ก่อนหน้านี้เคยเห็นแต่คนไป work and study เวลาปิดเทอมตอนมหาลัย -_-” มันคือคนละอันกัน....

นับจากวันนั้นจึงเริ่มตีสนิทกับอากู๋ จนรู้จักโครงการนี้มากขึ้นและมากขึ้น....

เล่ามาตั้งนาน เพิ่งตอบว่า รู้จักโครงการนี้ได้ยังไง มองกลับไปดูจั่วคำถามยังไม่ได้เริ่มชีวิตเด็ก WAH สักกะติ๊ด ขอต่อครั้งหน้าละกันครับ ฮา...........